Güvercinimin Kanatlarından Minik Bir Öykü..

 

GÜVERCİNİMİN KANATLARINDAN...

Göğün sonsuz maviliğinde süzülerek, yavaşça kondu balkonun demirlerine. Az ileride iki çiçek saksısının ortasına konmuş, çiçeksiz ama toprağın üstü bulgurla kaplanmış olan saksının, kendisi için hazırlandığını anlaması çok sürmedi tabii ki. Biraz bulgurları kurcalıyor sevimli gagasıyla, biraz su kabından nasibini alıyor ve başını kaldırdığında ise balkonunda olduğu evden gelen hoş müzik eşliğinde konuşmalara tanık oluyordu sanki keyifli bir merakla..
Beethoven'ın ünlü Ay ışığı sonatıydı arka fonda çalan. Akşam güneşi tüm güzelliğiyle camlardan içeri sızıyor, kadının pamuk gibi tenine nasıl güzel bir ışıltı yansıtıyordu öyle. Aynı koltukta karşısında oturan, yanık tenli erkeğin ela gözlerini parıldatan da aynı akşam güneşi miydi acaba yoksa varlığına şükrettiği anın hafifliği mi? Yarılanmış iki kadeh kırmızı şarap; yavaş yavaş serinlemeye başlayan keyifli bir yaz akşamı sohbetini andırıyordu uzaktan..

Cama yansıyan güneş ışığı ise başka bir dilde ,bambaşka bir hikayeye tanıklık ediyor gibiydi oysa..

Birbirlerine ilk gönül düşürdükleri o günlerde , aynı anda yerinden çıkacakmış gibi atan o iki kalp yaşanacak ne güzel günler için çarpıyordu belki de.. Hiç konuşmadan el ele, göz göze geçirilen saatler, sonraki yıllara saklamıştı  konuşulacak çok şeyi belli ki.. Siyah ile beyaz yan yana gelemez miydi yani.. İkisi bir arada olunca nasıl asil görünüyordu ya karşıdan, o zaman ne önemi vardı ki gri de buluşabilmenin. Hem gönüller bir olunca samanlık seyran oluyordu ya yıllardır..
Yirmili yaşlarda aşk ile iç titreten bakışlar, otuzlu kırklı yaşlarda kocaman büyüyüp te bir alev topu gibi yakar mıydı ne var ne yok yürekte. Dünyayı yeniden keşfedecekmiş gibi kenetlenen o eller, yıllar sonra ne varsa avuçların içinde diğerine yüklenmiş ve tek başına buz gibi kalıncaya dek yalnız bırakılabilir miydi hiç..

Sevginin en güzel meyvesi.. Gözünün içine bakıp ta, inci tanesi gibi parlasın diye büyütülen can evlat, iki canın en kıymetli parçası. Peki ya o.. Aşk sözleri yıllar sonra ortalığı yakıp yıkarak, fırtınalar misali her şeyi dört bir yana savurup öfkeyle yankılanan seslere dönüştüğünde ; o can parçasını korumaya çalışıp, dalları kırılmadan kalabilsin, her şeye rağmen dimdik durabilsin diye pamuklar olsa da sarsam dediğin anlar neyle ve nasıl anlatılabilirdi ki..
Bu yüzden mi yarım kalmıştı ki kadehlerde şaraplar?

Yaş kemale ermiş, birlikte çıkılan yollar çoktan ayrılmış ve o can parçası evlat bile genç bir kız olmuştu. Pek çoğumuz gibi kırılmış birkaç dalı olsa da ; bu ne dimdik kendi ayakları üzerinde durmasına, ne de inci gibi parlamasına engel değildi elbet.. Fırtınalı yolculuktan sonraki, en güzel dinginlikti belki o..

Güneşin doğuşu ile batışı arasında olup ta, bitivermiş gibiydi oysa her şey burdan bakınca..

Ve şimdilerde en keyifli anları; yaşanmışlıkların  kelimelerle buluştuğu anları yüreğinden döküldüğünce paylaşmaktı kadının. Güneş yavaş yavaş çekilirken yer değiştirmiş, gözlerine odaklanmış olmalı ki ; yavaşça oturduğu sandalyesini değiştirip, kahvesinden bir yudum alarak , geri döndü klavyesinin tuşlarına..

" Evlilik dediğimiz şey; erkek ve kadının bir aile kurmak üzere hayatını birleştirmesi ,bir bütün ve hatta tek bir dünya olabilmesi bence..

Ama asla iki insanın kendi öz benliğinden uzaklaşarak ,diğer benliğin içinde kaybolması değil, olmamalı da !

Çoğunlukla sevgi ve aşk ile başlayan bu yolculukta ; aslolan ve belki de en önemlisi olup ,çoğu kez görmezden gelinen karşılıklı saygıyı en sağlam yere oturtmak gerek..

Ve tabii ki en önemli ikinci konu ; sevgiyi tüketmemek ,incitmemek ,hep canlı tutabilmek...

İşte bu sebepledir ki ,siz siz olun

Sakın ola ki dünyada ikinizden başka bir şey yokmuş gibi davranmayın, 

Boğmayın birbirinizi ;kimlik ve kişiliklerinizin birbirine karışmasına müsaade etmeyin ..

Nefes alın ,nefes almasına izin verin ..

Ne kendinizi ,ne de karşınızdakini değiştirmeye çalışmayın ; sevgiyle paylaşın hayatınızı, parçalamayın !

Yıllar sonra bir örümcek ağına dönüştüğünüzü ; artık ortada ne eski ben ,ne de eski sen kalmadığını ve ne yazık ki asla da biz olamadığınızı görüp yıkılmayın..

Kurduğunuz o güzel birliktelikte ;mükemmel uyumu yakalamış olsanız dahi ,ayrı ayrı birer birey olarak kendi benliğinizi ,kimliğinizi ,ruhunuzu beslemeyi ,büyütmeyi ve mutlu etmeyi ihmal etmeyin.

Bilirsiniz ağaçlar dört bir yana ,ayrı ayrı ve en derine doğru kök salar .O kökler yıllar geçtikçe öyle güzel büyür ve gelişir ki ; en sonunda tüm kökleri birbirine sarılmış ve ayrılamaz olmuştur artık..

Bundandır hep koca çınarların o heybetli duruşu ,ömürlük oluşu ve hiç kolay yıkılmayışı..

Sevginiz ,yuvanız ömürlük olsun🙏❤ "

Diye sonlandırdı satırlarını ve bir ara nefes alıp başını kaldırdığında ; hafif esen akşam rüzgarı balkon perdesini hışırdatmaya başlamış, benekli güvercinse çoktan çırpmaya başlamıştı başka başka camlardan bambaşka hikayelerle yüklü kanatlarını..🕊️🕊️🕊️

Uzun zaman sonra, küçücük bir öykü bırakıyorum başucunuza.. Ve gözüne takılan her birinizin ruhuna kendinden büyük bir renk katmasını diliyorum.. 

Sevgilerimle🤗🙋‍♀️